Ik hoor rondom mij wel eens neerbuigende grapjes over het eigen design. Humoristisch bedoeld, maar verdoken in de uitspraak zit een wens iets anders te zien op het Human Design chart dan wat er staat.
Jaloezie en teleurstelling. Dat zijn de gevoelens. Onder die gevoelens zitten prachtige behoeftes. Mogelijke kandidaten:
- Willen bijdragen aan de maatschappij
- Meer authentieke zelfexpressie
- Gezien en gehoord worden voor je talenten
- Meer autonomie en vrijheid
Welke behoeftes herken jij voor jezelf wanneer je een gevoel van jaloezie bekruipt. Wanneer je wenst dat je iemand anders bent of anders zou functioneren?
De prachtige afbeelding hieronder is van De Lotus en maakt deel uit van mijn trainerscursus Verbindende Communicatie aldaar. 
De meesten van ons willen graag speciaal zijn of zo beschouwd worden. Er is een intrinsieke nood bij velen om ons te onderscheiden. Om op zoek te gaan naar wie we zijn en wat ons doel hier is op de planeet. Voor je passies en talenten geapprecieerd worden geeft een heerlijk gevoel van vol in het leven staan. En daar is helemaal niets mis mee, integendeel, daarin ben ik altijd iemands grootste supporter!
Nu, Human Design heeft als ondertitel letterlijk de ‘wetenschap van differentiatie’. “Hoera, laat maar komen die informatie over hoe speciaal ik ben.” Maar wat velen vervolgens horen is dat ze hetzelfde energetisch type zijn als 70% van de planeet. Verwarring, teleurstelling en een klein deukje in het ego. En dat is niet nodig, want je uniekheid zit niet in de Human Design terminologie of hoe je chart eruit ziet aan de oppervlakte, het is wat je er me kan.
In dit artikel wil ik aan de hand van enkele uitspraken die ik vaak hoor, uitleggen hoe ik dat zie in het licht van Human Design.
“Ik ben maar een gewone Generator”
Als ik vijf frank kreeg voor elke keer…
Generators, sta me toe dit te weerleggen. Er is helemaal niets gewoon aan jullie. Als Projector die nu vaker en vaker gevraagd wordt om te gidsen heb ik de eer om jullie verhalen te horen en mee in al dat potentieel te stappen. Wat jullie definieert is dat de levenskracht van de planeet door het sacraal centrum stroomt en wacht op de juiste prikkels om ingezet te worden. Het is je motor en je kompas. Maar de manier waarop je die energie teruggeeft aan de wereld? Die is compleet uniek. Daar zit de magie! Er zijn miljarden van jouw type. Maar er is er maar eentje die al die kracht en vaardigheden inzet zoals jij, beste Generatorlezer.
De eerste jaren nadat ik leerde dat ik een Projector was, was ik zo jaloers op die Generatorkracht. Ik verloor mezelf in de verbittering dat ik nooit ging meekunnen, ik was jaloers. Gelukkig werd ik wijzer en begon ik mezelf doorheen de tijd te appreciëren voor wie ik was, niet wie ik wilde zijn.
Nu zijn mijn dichtste vrienden allemaal (Manifesting) Generators. Ik geniet zo van de energetische dynamiek en de levensvreugde die zij binnen brengen in mijn bestaan.
Mijn dochter, een Generator, is letterlijk de zon in huis. Het is fijn als ik even in de schaduw kan rusten op mezelf, want dat heb ik dan weer nodig. Maar niets is mooier dan die zoemende Generator die in haar element is. Het is als een zonsondergang op een mooi strand. Ik ben dan getuige van iets magisch, een force of nature.
Jullie zijn als de bijtjes, een vitale levenskracht die zo veel bepaalt. Denk dus nooit, ach, ik ben maar een gewone Generator. Niets gewoon aan. Jij verdient een leven van voldoening en sacraal plezier, leg je nooit neer bij het idee dat je normaal of doorsnee zou zijn.
“Als Projector heb ik toch geen energie”
Aah, de zoete Projector verbittering dat ze toch nooit genoeg energie gaan hebben om te doen wat ze willen doen. Wachtend op de godganse wereld om hen uit de brand te helpen met sacrale energie en ondersteuning. Waar is die verdomde uitnodiging?
Nu, er is niets mis met veel rusten en je terugtrekken. Soms zelfs jaren, na een burn-out. Maar verbittering is tricky, je herkent het niet altijd als je er middenin zit. Ik zie vaak twee mogelijke reacties in de verbittering. Het cynisme van “wat heeft het allemaal voor zin?” en vervolgens van de zetel een comfortabele burcht maken, zonder het geloof dat je iets te bieden hebt of de wereld op jou zit te wachten.
Andersom kan ook. Ik zie sommige Projectors enthousiast een huis, project, community of droompartner manifesteren tot ze er bij neervallen. Zij vullen dan zelf in waar de wereld op zit te wachten, het moet gewoon nog aanbellen of zich inschrijven. Fake it till you make it. De wet van aantrekking, het universum zal wel volgen.
Geen van beide werken. Dat hoef je niet te geloven, ik nodig je vooral uit (pun intented) om die stelling te testen. Maar waar ik dus naartoe wil: Human Design eigenschappen zijn er om bewustwording te verhogen en vanuit verbinding met anderen samen te werken. Het is er niet om jezelf te limiteren aan de hand van de eigenschappen, noch om jezelf er cognitief van te overtuigen dat als je maar hard genoeg gelooft, je precies die uitnodigingen naar je toe kan laten stromen die je aan Sinterklaas hebt gevraagd.
Voor Projectors is de sleutel overgave. Stoppen met proberen, manifesteren of initiëren. Er is niets mis met dromen, maar wanneer je het omdraait in een eis of verwachting zal het universum eens lief glimlachen en de andere kant opkijken. Deze les leerde ik door de fout meermaals zelf te herhalen, met steeds hetzelfde resultaat. Zonder twijfel doe ik het nu nog op sommige domeinen.
Maar dat magische moment van overgave… van al dat vechten opgeven uit een soort berusting. Dat is wanneer een hogere orde je liefkozend op de schoot neemt en fluistert “je bent er klaar voor, hier is wat je nodig hebt”. Vaak is het niet wat je wenste, maar nog iets veel beters. En energie? Die is er dan in overvloed.
Vergeleken met een Generator kan een gemotiveerde Projector meer werk verzetten op een kortere tijd. Zeker als we aangedreven worden door de correcte sacrale energie en uitrusting die meekwam met de uitnodiging. Omdat we het als Projectors fijn vinden lekker hard te gaan op die sacrale golf, is het leuk om af en toe te pauzeren en niet 9-to-5 te werken. Ook je variabelen spelen een rol, of welke motorcentra je hebt. We zijn zo divers in hoe we functioneren! Laat je dus niet limiteren door de schadelijke overtuiging dat je als Projector geen energie hebt om nuttig bij te dragen. Het gaat om hoe je werkt en wat je band is met de wereld, niet de hoeveelheid.
Ik heb trouwens zelf nooit van mijn leven effectief die dutjes gedaan waar ik al grappend over spreek in verband met Projectors. Ik lees dan een boek, wandel of kijk tv. Dat is mijn manier om te ontspannen en even terug te trekken. Ook dat is voor iedereen weer anders.
“…en toen vertelde jij dat ik als Manifestor speciaal was. Joh, ik kon ontploffen, ik wilde helemaal niet speciaal zijn!”
Die fout maakte ik in mijn beginjaren wel eens. Als in een gesprek naar boven kwam dat iemand een Manifestor was, begon ik enthousiast een uiteenzetting te doen over hun type en wat dat betekende. “Minderheid, hier om impact te hebben, expressief, speciaal, lalalaaaa.” Mijn open keel leefde zich ongevraagd uit. Tip voor beginners: vertel een Manifestor nooit ongevraagd in welk hokje ze passen. Stoom, oren, dat beeld. Terecht ook wel.
Los van of die stellingen nu kloppen of niet. Een Manifestor die net met Human Design kennismaakt, heeft een heel eigen proces in begrijpen wat het voor hen betekent. En dat is op hun tempo. In opvoeding wordt hen vaak gevraagd zich aan te passen en in te houden. De niet-zelf wil zo graag passen in de mainstream en niet triggeren, maar de Manifestor verkleint zo de eigen kracht. Onbewust weten ze dat, maar het is een wonde waar je niet ongevraagd in moet prikken. Ik leer bij.
Maar, ze zijn wel degelijk speciaal. Zoals elk type dat kan zijn. Op hun eigen manier. Manifestors ownen het concept van authentieke zelfexpressie. Op die manier inspireren ze ons met hun flair, verbale waterval aan ideeën, humor en/of occasionele woede-uitbarsting wanneer iets hen na aan het hart ligt. En hoe ontzettend cool is het dat zij voor niemand hoeven te wachten zoals alle andere types? De KRACHT van een wakkere Manifestor die zich niet klein houdt, damn. Dus Manifestors, ook al willen jullie het misschien niet horen, jullie doen me denken aan de slogan van mijn geliefde Antwerp Burlesque Academy: “Sass. Class. Badass.” Ik neem de occassionele stoom erbij als mijn open keel toch ongevraagd (oeps) begint uit te leggen hoe geweldig je bent.
Wanneer iemand vermeldt dat ze een Reflector kennen: “Wooooow”
We hebben van Reflectors vaak het idee dat dit magische wezens zijn die standaard praatjes voeren met de maan en een gloed van mysterie in hun aura hebben hangen. Sjamanisten die ons kunnen betoveren met hun wijsheid en verhalen over wat ze in de wereld zien. Mysterieus en zeldzaam, nog net geen eenhoorns eigenlijk.
We vergeten weleens dat zij spiegels zijn van hun omgeving. En vaak is die omgeving heel alledaags. Mama’s, papa’s, collega’s, … . De meeste Reflectors hebben een standaard, homogeen leven en geen weet van hun energetische werking. Ze zijn vooral gemotiveerd in stand te houden wat vertrouwd is. Als energetisch type zijn zij het minst geneigd om impulsief zaken te gaan veranderen of op zoek te gaan naar zichzelf. Net als kameleons bewegen ze zich heel traag en imiteren de blaadjes van de tak ter zelfbescherming.
Uiteraard zijn er Reflectors die wel een leven leiden dat te maken heeft met spirituele thema’s, als gids, of het evalueren van de maatschappelijke bewegingen in hun energetische rol. Maar dat is een minderheid. Als je er eentje ontdekt, probeer hen naar Human Design te leiden, de toekomstige wereld dankt u.
“Ik heb enkel die centra gedefinieerd, verder ben ik leeg.”
Dit is een stokpaardje voor mij omdat ik zelf zeven witte centra in het chart heb.
Zet je schrap.
Onze definitie (ingekleurde centra of kanalen) is niet het enige dat we ‘hebben’. De volledige bodygraph beschrijft de mogelijkheden waar we toegang toe ‘hebben’ . Alle centra, alle poorten, elk onderdeeltje. Het is de volledige menselijke ervaring.
Maar er is een verschil inderdaad. Definitie is gelimiteerd. Open is ongelimiteerd.
Nogmaals. Open is on-ge-li-mi-teerd. En dus zeker zo interessant als gedefinieerd.
Bekijk de gekleurde onderdeeltjes (definitie) als je reiskoffer en paspoort. Alles wat wit en open is, dat is de wijde wereld, klaar om ontdekt te worden. Hoe meer je reist en ervaringen opstapelt, hoe meer je leert en hoe rijker je gesprekken worden.
Dat is waarom ik het persoonlijk educatief rapport van een chart Human Design Paspoort heb gedoopt. Het is een eerste stap in het experiment door een licht te werpen op: wat heb ik al in mijn koffer zitten? Wat staat er op mijn paspoort? Wat is nature en wat is nurture?
Definitie is nature en inderdaad betrouwbaar. Daarom is één van die ingekleurde centra ook je innerlijke autoriteit. (tenzij je een Reflector of mentale Projector bent)
Maar hoe dat werkt ligt in zekere zin vast voor jou, en eens je dat onder de knie hebt, wil je meer. Je hebt toch niet gepakt voor niets? Je hebt je koffer met een reden! Je paspoort wacht op nieuwe stempels van verre oorden.
Maar vervolgens is het aan jou om te gaan reizen, om de keuzes te maken van je bestemmingen. Je kan ook thuis blijven, in wat je kent. Daar kan je heel erg goed in worden. Maar het verrijkt je leven niet zo.
Reizen is natuurlijk beeldspraak voor ervaringen opdoen. Eens uit je comfort zone gaan. Liefhebben, ondernemen, springen in iets nieuws, rouwen, … Dus ja, daar zit ook pijn in.
Om pijn te vermijden gaan mensen al eens vastklampen aan de kleurtjes in hun chart en de rest angstvallig vermijden. Want reizen in de openheid, tja, dan kom je al eens in lastige situaties terecht. Zo gaat dat. Maar achteraf thuis, levert het wel een mooi verhaal op, en inzichten voor jezelf.
Mijn punt is: enkel leunen op definitie en je afsluiten voor conditionering is eigenlijk stoppen met leven. Ons leven zit niet in de kleurtjes. Ons leven verrijkt dankzij de openheid. Ik beïnvloed mijn dochter en zij mij. Conditionering is deel van het leven.
Maar ik kies wel wat ik toelaat en wat niet. Ik heb zeggenschap over welk ticketje ik accepteer en welke niet.
We hebben dus toegang tot alles, al het potentieel leeft al in ons. Deels gelimiteerd, deels ongelimiteerd. Die witte centra of poorten? Die zijn dus allesbehalve leeg. Het Human Design experiment gaat over de bewustwording van je reis doorheen die openheid, als passagier, niet als piloot. Strategie en autoriteit is hoe je dat leert te doen. Tijd is een belangrijk ingrediënt in dit verhaal.
De schoonheid van nijd
Waar ik naartoe wil, met mijn passionele vijfdelijnsmanier van schrijven hier: Als je merkt dat je grapjes maakt over bepaalde eigenschappen van je type, profiellijnen of centra. Als je jezelf neerhaalt of berust in het feit dat dingen niet goed aanvoelen “omdat je nu eenmaal…” , onderzoek dan eens welke mooie behoefte er onder zit. Kijk eens of je dat deel van jezelf dat een onvervulde behoefte heeft niet kan erkennen en eventueel helpen. Dan kom je dichter bij de kern van Human Design dan je denkt.